Μια σύντομη ιστορία
του Βαγγέλη Ηλιόπουλου
Ο Χρήστρος κοίταξε τον μικροσκοπικό φακό στα χέρια του και αισθάνθηκε ανήσυχος.
Περπάτησε μέχρι το παράθυρο και αντανακλούσε το ήσυχο περιβάλλον του. Πάντα αγαπούσε την ηλιόλουστη Αθήνα με τους κήπους τα συντριβάνια της τα πάρκα της και τις ήσυχες φτωχογειτονιές της.
Ο Χρήστος τώρα πια ένας μεσήλικας 55 ετών δημιουργημένος δικηγόρος με δικό του δικηγορικό γραφείο και με καθόλου ευκαταφρόνητη πελατεία.
Από το παράθυρο του γραφείου του έβλεπε έξω το λίγο αυτοφυές γρασίδι του κήπου του διάσπαρτο εδώ και εκεί
τα μεγάλα οπωροφόρα δέντρα και ένα μεγάλο δέντρο μπροστά στην πρόσοψη, που μάλλον πρόκειτο για καστανιά.
Θυμήθηκε το όμορφο χωριό του.
Εκεί ψηλά στα γκραβοχώρια της Ηπείρου το όμορφο Κρεμαστό.
Τότε που εκεί ο Παπάς, ο Δάσκαλος και ο Χωροφύλακας ήταν οι προεστοί.
Εκεί γεννήθηκε ένα απόγευμα του Νοέμβρη του 1964. Οι γονείς του ο κύριος Θόδωρος αγρότης στο επάγγελμα και η μάνα του η κυρία Μέλπω τη μέρα που γεννήθηκε έκαναν τρικούβερτο γλέντι.
Είχαν καλέσει τα όργανα νταούλια και κλαρίνα από το διπλανό χωριό.
